Düşünüyorum, düşünüyorum, düşünüyorum. Düşüncelerimden bunalana kadar düşünüyorum. Ama sonra ne oluyor? Bir an geliyor yoruluyorum. Öyle bir yorgunluk ki kafamdaki en ufak bi düşünceyi bile kabullenemiyorum.
Düşüncelerinden yorulduğumda giriyorum yorganın altına uyumaya çalışıyorum ama yine kurtulamıyorum düşüncelerimin kıskacından. Düşünceler, uyku öncesi hayaller yetmezmiş gibi uyuyunca rüyalar yoruyor beni.
Yaşamaktan yoruluyorum, yoruldukça yaşlanıyorum. Farkındayım, elimden bir şey gelmiyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder