Öyleyse Doğ Güneş

Son birkaç yazımda bahsettiğim bitmek bilmeyen sınav dönemi de dün itibariyle bitti. Sayılı her günün çabuk geçmesi gibi bu da geçti yaşarken çabuk değildi ama geri dönüp bakınca nasıl geçtiği anlaşılmayan bir süreçti yine.
Sınavların neticelerinin ne olacağını kestiremesem de dört yıllık lisans hayatımın son final dönemi olmasını umut ettiğim bu süreç de bitti çok şükür.
Her sınav dönemi olduğu gibi bu sınav döneminde de kendime odaklanıp çevreyi ve dünyayı görmezden gelmeye devam ederek tek önemli şeyin sınavlar ve kendim olduğunu düşündüğümün farkına vardım. Hayata kaldığı yerden tüm gerçekleriyle odaklanabilmek için birkaç güne ihtiyacım var sanırım.
Sınav dönemi sonrasına iyi bir başlangıç olarak gündoğumunu izleyip tefekkür etmek için bekledim bu sabah. Kuş cıvıltıları eşliğinde güneşin uyanışı ve etrafı saran huzuru çektim içime doya doya. Ankara'daki hayatımın bu bölümüne son veriyor olmanın verdiği buruklukla birkaç anı depoladım kendi hafızamda ve telefonumun hafızasında.
Sınavlar bitince buraya yazı yazamayacak olduğumu düşünüyordum ama yanılmışım. Neyse içimdeki yazma isteğinin hepsini şimdiden tüketmeyeyim en iyisi. Hayırlı sabahlar olsun herkese😊